Covers verdrinken in vocale acrobatiek

Het zevende album alweer van deze mannen die spelen met vocalen. Het acrobatische zingen gaat de heren van Naturally 7 goed af, maar dat alleen maakt nog geen goed album. De productie is herkenbaar glad en zonder hoorbare imperfectie. Dat haalt alle spanning, ondanks de de virtuoze zang, volledig weg.

Het tweede nummer Sting’s Shape of my heart krijgt een mooie bewerking. Hello van Adèle is ook op een nette manier vertolkt. Spannend wordt het echter niet. Pipes of peace van Paul McCartney klinkt ook a capella mooi. En afsluiter Bridge over troubled water is zelfs mooier gezongen dan het origineel. De emotie uit de originele songs verdwijnt hierdoor.

De vocale kunsten van Natarally 7 staan op dit album voorop. De kunsten zijn knap en mooi om naar de luisteren. De herkenning van de liedjes is mooi meegenomen, maar dit album zal snel verworden tot achtergrond muziek. Uit de studio, zonder productionele ingrepen en live op het podium zal de spanning toenemen en zal naturally 7 laten zien waartoe ze in staat zijn. Dit album is echter een gemiste kans.

Eindoordeel: 6,5