De Raad van Toezicht – 84
Het tweede album van De Raad van Toezicht (RvT) heet 84. Een subtiele verwijzing naar het boek 1984 van George Orwell, waarin toezicht op de samenleving centraal staat.
Met een lekkere gitaargerichte opening zet de RvT de luisteraar gelijk op een verkeerd been. Alhoewel, iedereen die de band wel eens heeft horen spelen weet dat de blazers ergens invallen met de heerlijk getimede jazzloopjes. Op dit tweede album klinkt de RvT afwisselend en meer pop, zonder dat de funk en jazz verdwijnen. Dwartdistle laat zelfs klassieke invloeden horen. Virtuoos spelen de muzikanten samen. Het lijkt alsof de band steeds meer grip krijgt op hun eigen kracht. De afwisseling in de arrangementen zorgt voor een rijk geluid. De verschillende muzikanten krijgen volop de ruimte, zonder dat het een loshangend geheel wordt.
Solarium is een jazz georiënteerde track. De stuwende ritmische begeleiding en de prikkelende solo’s zorgen vormen een mooi geheel. The prophecy laat een echte instrumentale popsong horen. De trompetsolo in Colours is om je vingers bij af te likken. Een vreemde eend in de bijt is Mirror. Het enige niet instrumentale nummer op het album. Door de onverwachte zang valt het nummer op en krijgt het veel nadruk. Het is jammer dat dat juist gebeurt bij een track die niet de sterkste van het album is. Met Marco Polo en Hamburq (geen typefout mocht u dat denken) sluit het album waardig af.
Prima tweede album van De raad van Toezicht. De twaalf muzikanten raken steeds beter in balans met elkaar en de muziek.
Eindoordeel: 8,5