De Raggende Manne – Alles kleeft

De laatste wapenfeiten van De Raggende Manne dateren alweer uit 2014 toen de EP Het Is Niet Wat Je Denkt, Het Is Veel Erger werd uitgebracht. Nu ligt er een volwaardig album, Alles kleeft. Het album is alleen verkrijgbaar op vinyl. Een 45-toeren dubbel album, waarvan één schijf viezig donkergroen is en de andere plaat uitgevoerd is in het smetteloze wit. Voor een release van deze nummers op cd wachten tot een box met het hele oeuvre van De Raggende Manne?

De Raggende Manne komen vanaf de eerste minuut weer als vanouds overrompelend binnen met Kneet. Een nummer waarin de vraag wie het eerst over ‘de meet’ komt centraal staat. De liedjes zijn kort en heftig. Boosheid en frustratie schieten met scherp. De titels Dat maak ik zelf wel uit en Ik geloof dat jij het niet helemaal snapt geven al aan dat de houding van De Raggende Manne in de loop der jaren niet is veranderd. Niet is een tekstuele variant op delen het lieve Pa van Doe Maar. “Niet uit je neus peuteren”, schreeuwt Bob Fosko de huiskamer in. “Praten met twee woorden, niet dood slaan en geen winden laten.” De Raggende Manne delen gelijk klappen uit.

De teksten van Bob Fosko zijn direct en recht in het gezicht. Nergens wordt er een overbodig woord gezegd, gezongen, gespuwd of geschreeuw. Ook de arrangementen passen in datzelfde stramien (welk stramien?). Ik vind het fijn kent een heerlijk ontsporende gitaarlick. Zo klinken de Manne net als op het instrumentale Stil tegendraads. Ritme en melodie bevinden zich op hellende vlakken. Punk met jazz geeft deze vreemde combinatie, die onverklaarbaar toch erg goed werkt voor De Raggende Manne.

Op de laatste plaatkant staan twee langere tracks. Schuurtje is in basis een voorgedragen gedicht van Bob Fosko met daaronder dreigende begeleiding. De dreiging komt ook in de tekst terug, een rampzalige storm komt over razen. De ramp wordt steeds groter tot de kastanjeboom op het schuurtje valt. Naarmate de druppels regen vallen en de wind toeneemt wordt ook de begeleiding heftiger. De beelden die Fosko tekent zijn beeldend en dramatisch. De humor schijnt door de dreigende wolken. Wachten sluit het album af.

We hoeven niet te gaan wachten tot het beter wordt. Das niks, is een verkeerde conclusie. Dit is een prima tegendraadse plaat van De Raggende Manne.

Eindoordeel: 8,5