Eindelijk is het langverwachte Werltschmerz van Fish uitgebracht. Het album liep in het productieproces vertraging op door onder andere het coronavirus en de inspiratie om het album actueler te maken. De voormalig zanger van Marillion (tot 1988) neemt afscheid met dit album en de tournee die wellicht nog gaat volgen. Hij wilde met een goed album afscheid nemen en dat is gelukt.

Fish vertelt verhalen over gewone mensen in alledaagse situaties. Voor die verhalen neemt hij graag de tijd. Net als zijn updates op Facebook, is hij niet kort van stof. The grace of God trapt het album af. Zorgvuldig in dramatische opbouw, passen de arrangementen goed bij de tekst. Fish overtuigt dit album met zijn rustig gezongen melodieën. Geen onnodige opsmuk, maar zorgvuldig gedoseerd. Man with a stick was al eerder gepubliceerd op de EP Parley with Angels. Dit nummer is meer uptempo en klinkt gedreven. In Walking on Eggshells valt het op dat de gitaar helder door de muziek klinkt, maar niet overheersend is. Met onder andere Robin Boult (gitaar), Foss Paterson (toetsen), Dave Stewart (drums) en John Mitchell (gitaar) speelt Fish op dit album met muzikanten die hem al vaker hebben bijgestaan op zijn solo-albums.

Op dit album is het vakmanschap te horen dat de muzikanten door het vele live spelen hebben verkregen. Dat vakmanschap staat volledig in dienst van de verhalen die Fish wil vertellen. The party’s over is een klein liedje dat erg vrolijk en Schots begint en vervolgens een uptempo rocksong blijkt te zijn. Rose of Damascus klinkt alsof en een oosters spook door de muziek loopt. In de details te horen, maar als je gaat luisteren lijkt het weer weg. Met de stemmingswisselingen en kleurschakeringen die Fish in dit nummer aanbrengt blijft de langste track van het album boeiend.

Garden of remembrance liep met een video vooruit op dit album. Deze gevoelige ballad is een hoogtepunt op het album. De melodische opbouw past als een handschoen bij de melancholische teksten. Het arrangement is erg ingetogen en drijft vooral op de begeleiding door de piano. Een echte wals is C Song (the Trondheim Waltz). Fish heeft de driekwartsmaat al eerder gebruikt in zijn muziek. Het geeft een verfrissing in de dynamiek van het album, door het meeslepende tempo. Uit Little man what now? (ook op de eerder genoemde EP) spreekt wanhoop. Het couplet is een bijna gesproken tekst met minimale melodische wendingen op de titelregel na.

Waverly steps (end of the line) is ook al bekend van de EP Parley with Angels. Deze track klinkt optimistisch en heeft lekkere tempowisselingen. Weltschmerz sluit het album af. De verwarring over de huidige stand van zaken in de wereld is de leidraad. Het duistere nummer drijft op de donkere drums en de doorlopende gitaarlick. Fish verpakt zijn politieke ideeën en kritiek op politieke leiders in verhalen over normale mensen.

Na tien nummers (een volledige dubbel LP) is Fish uitverteld. Geen nieuwe verhalen meer van deze bard. Weltschmerz is een geslaagd album, jammer dat deze kleurrijke zanger afscheid neemt met dit album.

Einoordeel: 10

Meer over Fish? Klik hier.