Mary Gauther brengt komende week haar negende studioalbum uit, Dark enough to see the stars. Het is de opvolger van Rifles & Roseary Beads (2018). Het album heeft twee gezichten. Mary Gauther rouw om het verlies van dierbare vrienden en laat een optimistische kant van zichzelf zien.

De snik in haar stem past goed bij de emotionele lading van de liedjes. Op opener Fall apart world klinkt ze als een vrouwelijke Bob Dylan. Het mid-tempo dat ze kiest in de liedjes ligt haar goed. Treurig klinken de filmische beschrijvende teksten in How could you be gone. Het verstilde Where are you now klinkt als een overpeinzing. De emotie komt voelbaar uit de speakers.

De liedjes van Mary Gauther komen recht uit het hart en dat merkt de luisteraar. Met Till I see you again eindigt het album met hoop. Of dit album net als de voorganger ook een Grammy-nominaty en prijzen bij de International Folk Music Award zal ontvangen is afwachten, maar dat zou gezien de kwaliteit van dit album geen verrassing zijn.