De Groningse band Meadowlake maakt zijn debuut met een volwaardig album. Producer Minco Eggerman heeft de band een toegankelijker geluid meegegeven in vergelijking met de eerste EP Elegy. Het debuutalbum draagt de naam van de band, Meadowlake.

Meadowlake heeft een zwaar geluid, waarbij de bas nadrukkelijk in het geluidsbeeld naar voren komt. De zang verdwijnt daardoor wat naar de achtergrond en valt wat weg in het bandgeluid. Het repetitieve karakter van de begeleiding geeft een minimalistische draai aan de muziek.

Hot punch en Heavy zijn de meest opvallende songs. In Hot punch komen de gitaarrifjes met rake aanslagen aan en zit er een galm in die vaag aan U2’s The Edge doet denken. Heavy heeft een gevarieerde opbouw en het meest meezingbare refrein.

Slow down heeft bijna een eighties sound en roept associaties op met de synthesizers van Orchestral Manoeuvres in the Dark. De drums waarmee No tomorrow start doen denken aan Aha’s Take on me. Meadowlake legt een warme deken van geluid neer. Dat maakt het geluid wel wat wollig. War is door de afwijking van dat wollige geluid een hoogtepunt op het album. Een aanzwellend hammondorgel-achtig geluid met een tokkelende gitaar maken de band transparanter dan op de andere tracks.

Meadowlake heeft een herkenbaar eigen geluid. Een verdienstelijk debuut van een Groningse band waar zeker nog groei in zit de komende jaren.

Eindoordeel: 7,0