RECENSIE: RVG – A quality of mercy

Het debuutalbum van RVG overtuigt. De band grijpt je vanaf de eerste noten bij de kladden en laat je niet meer los. Melodieuze begeleiding van de gitaar en overtuigende zanglijnen bepalen het geluid van deze Australische band.

Romy Vager is de geluidsbepalende zanger. Reuben Bloxham de gitarist. Zij vormen de twee belangrijkste leden van RVG. Het album opent met de titeltrack. Het klinkt als rammelende eighties underground, zoals The Smiths en Echo & the Bunnyman maakten. Is het zuiver? Nee, niet altijd. Zijn de nummers goed? Ja en nee. Doet dat ertoe? Nee, want de overtuiging maakt het album meeslepend en maakt alle mindere punten van minder belang.

Vincent van Gogh is een van de beste nummers van het album en gaat over de prijs van het beroemd willen zijn. Cause and effect, A quality of mercy, Feral beach en IBM zijn de andere topnummers. That’s all galmt flink, zoals de gitaar wel vaker galm laat horen die aan de vroege Simple Minds doet denken.

Acht liedjes in een half uurtje is genoeg om een overtuigend debuutalbum neer te zetten.

Eindoordeel: 9,0