De Nederlandse singer-songwriter Sean Christopher debuteert met het album Yonder.

Al tokkelend speelt Sean Christopher zijn nummers. De sfeer van het album is ingetogen. Het evenwichtige uitgebalanceerde geluid valt op. De vooruitgesnelde single A Thousand hues (meer dan een miljoen streams op Spotify) zet de toon. In Carry on werkt Christopher met een langzame opbouw naar een grote apotheose. Heel even komt de gedachte op dat dit nummer wel een gelijkenis heeft met de beste nummers van Coldplay.

De nummers op dit album zijn aangenaam en hebben voldoende spanning in zich om te boeien. Met Cherokee, Don’t panik, Tomorrow never ends, Lazarus en Asphalt zijn stuk voor stuk mooie nummers die een solide uitvoering krijgen. De effecten zijn wel erg verrassend, zoals op Asphalt de zware vervorming van het geluid als de drums mee gaan doen. Het maakt dat je als luisteraar bij de les blijft en naar deze plaat luistert.

Het titelnummer Yonder is bijzonder, want daar zit geen songstructuur in. Een soort verstilde collage van geluiden op de achtergrond. Een voorzichtige akoestische gitaar met een voorbijkomend vliegtuig. Met The end of my Odyssey sluit het album passend af, zodat het een coherente verzameling van prima liedjes is. De laatste minuut zullen we hier niet verklappen…

Een uitstekend debuut van Sean Christopher.

Eindoordeel: 8,0