REVIEW: The Kik – Hertaalt!

Het tweede album binnen een jaar van The Kik. Een ander concept dan de vorige. Hertaalt! Laat zich omschrijven als een plaat vol humor, een geluid dat refereert aan de zestigerjaren en nieuwe Nederlandse teksten op bekende popliedjes.

De rode draad is een ‘radio-uitzending’ die begint met de Verkeersinformatie, een spelletje in Welk woord zit er onder de piep? en een luisteraarsvraag in #Guido23. The Kik blijft in tempo en melodie dichtbij de originele uitvoeringen. De sound maken zij zich echter compleet eigen. Dit album vervalt niet in flauwe grappen, maar blijft prima overeind door de keuze voor de liedjes en de eigenschap van the Kik om de liedjes om te vormen tot liedjes die binnen hun stijl en geluid passen.

Bankje in de zon (Sunny afternoon van The Kinks) past prima in het bekende straatje van The Kik. Datzelfde kun je zeggen van Geen rooie cent (The Beatles’ Can’t buy me love). De keuze voor de liedjes is zeker verrassender en onverwachter. Lente in de herfst (R.E.M.’s Losing my religion), Als jij maar van me houdt (As long as you love me van Backstreet Boys) en Er breekt brand uit (Rolling in the deep van Adele) zijn gewaagd. In deze liedjes hoor je hoe knap Dave von Raven en zijn mannen de liedjes naar eigen hand zetten.

December (Winter in America van Doug Ashdown) is een heerlijke uitvoering van dit nummer en klinkt veel frisser dan vele andere covers. Het is voorbij (Don’t look back in anger van Oasis) krijgt een nieuwe lading. De sound van The Kik brengt dit nummer nog dichter naar The Beatles toe. De bijdrage van Jan Smit op Het wordt weer zomer (Massachusetts van Bee Gees) geeft een breuk in het klankbeeld. Zij (She van Charles Aznavour) besluit het album in stijl.

Na 50 minuten is de file inderdaad opgelost en de radio uitzending afgelopen. Leuk album van een heerlijke Nederlandstalige band. Hulde voor The Kik.

Eindoordeel: 8,5