Robert Cray band – That’s what I heard
Een nieuw album van Robert Cray valt niet zo snel op. De blueszanger en -gitarist maakte immers al zoveel albums met zijn herkenbare stem en gitaargeluid dat de collectie al ruim gevuld kan zijn met goede albums van hem. Toch is That’s what I heard de moeite waard om eens goed naar te luisteren.
Regelrechte gospel inclusief een gospelkoor is Burying ground. Dat maakt de eerste verrassing van het album na de voorspelbare uitstekende bluesrockende opener Anything you want. De subtiel gespeelde solo in This man kan alleen uit zijn gitaar komen.
Ondanks zijn leeftijd klinkt de hoge stem van Robert Cray nog lang niet versleten. Op Hot laat hij horen dat de vingers ook nog soepel over de hals van zijn gitaar gaan. Energiek speelt hij de virtuoze riffjes.
Natuurlijk ontbreken de bluesballads niet. In You’re the one, You’ll want me back, Prommises you can’t keep, Can’t make the change en A little less lonely bezingt hij als vanouds relationele problemen. Maar de rockkant van Cray komt ook ruimschoots aan bot. My baby likes to boogaloo klinkt zelfs als een plompe recht-toe-recht-aan rocksong.
Rober Cray laat zijn energieke urgente kant horen op dit album.
Eindoordeel: 8,0