De Groningstalige band Swinder heeft een tweede album uitgebracht, Nosk. Het album is geproduceerd door Tim Knol en dat is duidelijk te horen (niet alleen in de achtergrondvocalen). Nosk betekent in het Gronings dialect ‘complete stilte in de natuur’.

Dat de teksten in het Gronings gezongen zijn, stoort niet. De songs op de plaat zijn afwisselend. Van lekker gedreven nummers tot sombere en sobere bezinningen, Swinder beheerst het allemaal. De gebruikte harmonie en melodie zijn de basis voor tien goede liedjes. In de openingsmaten van Elke dag tot de nacht klinkt de band bijna als The Beatles. Nijlaand klinkt uitbundiger. Tot de mörgen zou zo van een plaat van Tim Knol kunnen komen.

Hongerkruud begint als een sober folkliedje, maar ontvouwt zich tussendoor als een bloem open. De toetsen halverwege de track Meerlam doen denken aan The fool on the hill (The Beatles). Het liedje is een mooi uitgewerkte song met afwisseling tussen de verschillende delen. De Groningers zijn niet bang om af en toe in een nummer was gas terug te nemen. Dat maakt het geheel erg aangenaam om te beluisteren. Zeker als er in Mörgen wordt t licht ook nog subtiel blazers worden ingezet om de sound van de band nog rijker te maken.

Met het titelnummer wordt het tempo (eindelijk) weer eens wat verder opgevoerd. Gedreven klinkt Nosk en het laat horen hoe goed de eenheid van Swinder is. Dromend wordt het Oosterpaark bezongen met een zanglijn die bij vlagen spreek-zingen benadert. Nostalgisch klinkt Altied in de regen. Slotnummer As zai din ainmoal bie mie weg is, klinkt kaal en eenzaam. Een passend laatste nummer van dit album, want als luisteraar blijf je na de slotnoten alleen in stilte achter.

Met tien goede nummers kan Swinder trots zijn op dit Groningstalige album.

Eindoordeel: 9,5