The Pineapple Thief – Versions of the truth
The Pineapple Thief heeft een nieuw album, Versions of the truth. Het dertiende album van de band klinkt vertrouwd. Bruce Soord componeert nog steeds uitgesponnen tracks waarin subtiliteit samen gaat met lange tracks.
Met zweverige klanten start Versions of the truth. Het titelnummer opent het album. De opbouw van het nummer gaat in een vloeiende beweging en kent zowaar uitbarstingen met hardere gitaren dan we gewend zijn van The Pineapple Thief. Het lijkt alsof Bruce Soord de andere leden meer ruimte geeft, zonder zelf de hoofdrol te laten schieten. Met Break it all wordt de stevigere lijn doorgezet. De afwisseling in de nummers wordt groter doordat de rem eraf lijkt te zijn. In Driving like maniacs klikt The Pineapple Thief ouderwets ingetogen. De rustgevende zanglijnen kennen we van de eerdere albums.
Leave me be (de gedachte ging even naar de film Yesterday, waarin de Beatles’ klassieker Let it be als Leave it be werd benoemd) is een uptempo gedreven song met veel afwisseling. Uit de mond van Bruce Soord klinkt de tekst ‘we’re coming to get you‘ niet dreigend. De langste track op het album is Our mire. De afwisseling in het nummer is groter doordat The Pineapple Thief ook in dit nummer het volumepedaal durft in te duwen.
Het album besluit met een aantal rustigere nummers Stop making sence en The game zijn composities waar de kunde vanaf te horen is. De arrangementen zijn uitgebalanceerd en geen enkele klank is toevallig op het album gekomen. De live ervaring die de band inmiddels heeft laat zich horen in het vakmanschap waarmee deze plaat gemaakt is.
Subtiel een iets stevigere sound doet The Pineapple Thief goed. Met tien nummers een lekker album.
Eindoordeel: 8,5