Onlangs speelde The Young Gods in het voorprogramma van Triggerfinger. De Zwitsers zoeken al jaren de grenzen van het geluid op. Samplers, sequencers en gitaren mengen zich tot een punkachtige elektronische sound.

Data mirage tangram begint traag met mysterieuze geluiden. Entre en matière kruipt onder je huid. De teksten zijn in het Engels en Frans. De tracks zijn lang, waarbij de kortste iets meer dan 6 minuten duurt en de langste meer dan elf minuten in beslag neemt. De muziek is hypnotiserend en werkt met minimalistische technieken.

Tear up the red sky wekt in de eerste helft weer de onderhuidse spanning op, maar die komt nu wel tot uitbarsting. Figure sans nom is de toptrack van dit album. De drive in dit nummer is sterker, de ontwikkeling uitgesponnen en in balans. Gitaren maken melodieuze glijdende riffjes. Moon above is de meest noisy track. Het ruimteschroot lijkt op de maan neer te storten. Desolaat en wanhopig klinkt de zang aan het einde. De langste track is All my skin standing en het wekt geen verbazing dat dit nummer een langzame opbouw kent. In bijna vijf minuten wordt naar de eerste uitbarsting toegewerkt.

You gave me a name en Everythem sluiten de plaat af met meer mysterieuze klanken en maken een eenzame indruk. In de laatste twee songs gebeurt eigenlijk niet zoveel spannends meer en dat is jammer. Het album gaat daardoor een beetje uit als een nachtkaars, terwijl ervoor zoveel moois te horen was.

Wereldvreemde elektronische punknoise met een toegankelijk geluid maken dit tot een erg interessant album.

Eindoordeel: 8,0