Salt in my eyes is het tweede album van het Friese duo BlackboxRed. Het volgt na vier jaar The gunner and the ghost (2014) op. Door de samenstelling ligt de vergelijking met The White Stripes en Blood Red Shoes voor de hand en het eerste album lag ook in die lijn. BlackboxRed klinkt op dit tweede album onstuimiger, vuiger en vernietigender. Een gevaarlijk duo.

Julie was het album al vooruitgesneld. De track opent het album en geeft uitstekend de sfeer van het album weer. Veel galm, scherpe en zwaar aangezette rifjes uit de gitaar, dreigende voortstuwende drums. Bloed, zweet en tranen druipen van de snaren en drumsticks. Jammer dat de zang soms wat naar de achtergrond verdwijnt in de mix en in de galm scherpte verliest. Deer heeft een constante onderhuidse dreiging in de opbouw van het nummer. Je vraagt je bijna af of de jager jouw als luisteraar op de korrel heeft en jij het bezongen hert bent.

In I’m too sad to tell you en Pelts laat BlackboxRed horen dat ze ook overweg kunnen met meer ingetogen nummers. Gladiator jaagt de luidsprekers over de top heen. Lights is het titelnummer (Salt in my eyes is de eerste tekstregel) en is een afwisseling tussen onstuimige gitaarriffs, jengelende tussenstukjes en stampende onderdelen. I await is bij vlagen meedogenloos, alweer die vlijmscherpe riffs. Sirens besluit het album op stevige wijze.

Op dit album is het duidelijk te horen dat het duo, bestaande uit Eva van Netten (gitaar, zang) en Stefan Woudstra (drums) meer in de mars heeft en een uitstekende ontwikkeling doormaakt. Ondanks (of dankzij?) het beperkte instrumentarium is Salt in my eyes een afwisselend album dat je bij de strot grijpt en niet meer loslaat. Dat belooft live nog wat te gaan worden…

Eindoordeel: 8,5