‘A fork in the road’, kent u die uitdrukking? Een splitsing in de weg… en nog wel mooie splitsingen ook. Alsof de weg die je neemt en alle keuzes die je maakt goed zijn. Dat moet wel een heel erg mooie weg zijn. Zo zou een scene met dominee Gremdaat kunnen beginnen en dat is precies de associatie die bij het draaien van dit nieuwe album van Alanis Morrissette spontaan opkwam.

Als je vier maal naar rechts afslaat ben je een blokje omgelopen en weer terug bij start. Such pretty forks in the road, lijkt daar wel een handje van te hebben. Alanis Morissette brak door met Jagged little pil, een fantastisch album. ook de opvolger Supposed former infatuation junkie was een groot succes. Het geluid van Alanis Morissette is door die albums gedefinieerd. Dit album klinkt alsof het in die tijd is opgenomen.

Openingstrack Smiling klinkt al vanaf de eerste luisterbeurt vertrouwt in het gehoor. Dat vertrouwde gevoel verandert tijdens het beluisteren van het album niet. Ablaza, Resons I drink, Diagnosis, Missing the miracle, Losing the plot, Reckoning, Sandbox love, Her, Nemesis en Pedestral, klinken als echte Morissette-tracks. Na afloop van het beluisteren blijft geen enkel nummer echt hangen en dat is de makke van het album.

Kwaliteit op routine. Volgende keer eens een andere afslag nemen?

Eindoordeel: 7,5