Borka Balogh is een zangeres met Hongaarde roots en dat is te horen op haar naamloze debuutalbum. Of het echt een solo album is of dat de band de naam van de zangeres draagt is een discussiepunt, want dit album is een hecht spelende band te horen.

Al met openingstrack Gone zijn mysterieuze klanken, afwijkende melodieën gecombineerd met indie-rammelrock. Dat levert een spannende combinatie op die het beluisteren waard is. De ritmische behandeling is afwisselender dan op een gemiddeld debuutalbum. Borka Balogh weet extra ingrediënten toe te voegen aan het genre. Gitarist Remy de Kok speelt heldere doordringende en opstuwende riffs op gitaar. Drummer Guus Veldman deelt rake klappen uit. Yaresh Soekhlal ondersteund dat met uitgekiende baslijnen. Op toetsen voegt Marieke Berkvens mysterieuze klanken en bedwelmende ondersteunende melodieën  toe.

De liedjes zijn goed me als opvallende uitschieters Gone, Nostalgia, 0606 en Kill. Donkere emotionele thema’s weet Borka Balogh indringend en kwetsbaar te vertolken. De manier van spelen is niet alledaags. Het vergt wel enige inspanning van de luisteraar om de muziek door te laten dringen. Dit album is geen gemakkelijke kost die op de achtergrond voortkabbelt. Diepere lagen in de muziek ontvouwen zich pas na meerdere luisterbeurten. De combinatie van westerse indierock en Hongaarse zanglijnen maken de sound en de liedjes rijker.

Het uitstekende debuut van Borka Balogh is geschikt voor liefhebbers van muziek waar je naar moet luisteren voor je het waardeert. Een groeiplaat.

Eindoordeel: 8,5