Het debuutalbum Paradijs van Charl Delemarre is een verdienstelijk album met prettig luisterbare liedjes. Samen met toetsenist Stan de Kwaadsteniet heeft hij dit album zelf opgenomen en geproduceerd.

In Laat me vallen valt het volwassen gitaarspel op. In dit uptempo nummer zorgt de gitaar voor het contrast en het schurende randje dat het nummer laat opvallen. In Paradijs waart de geest van Spinvis rond. Geheel eigenzinnig maakt Charl Delemarre intelligente liedjes. Het openingstrio van dit album is uitermate sterk.

Niet vreemd dat de aandacht in de daarop volgende nummers wat verslapt. In Eva bekruipt zelfs even het gevoel dat de begeleiding van een erg bekend ander liedje komt, maar net niet zo herkenbaar is dat de titel in gedachten springt. Dat gevoel van net niet herkenning zorgt er in dit nummer voor dat het prettig luistert en toegankelijk is, maar tegelijkertijd minder eigen en uitgesproken is als gewenst. Het meer verrassende Passagier doorbreekt dit patroon in de middensectie van het album. Het slot van dit nummer heeft een losse improviserende jazz sfeer.

Na Laat me vallen, Paradijs en Speeltijd is het even wachten op een volgend hoogtepunt, maar met Ander leven heeft Charl Delemarre toch nog een sterke troef in handen. In de laatste drie liedjes (Ander leven, Hartslag en Als ik zou zweven) zet hij weer een sterk trio aan songs neer.

Jammer dat deze plaat om de aandacht moet strijden met de vele andere leuke albums die uitkomen, want je gunt dit album voldoende airplay.