Op zijn nieuwe album ontpopt Chris de Burgh zich als een ware minstreel. In 23 tracks vertelt hij het bekende verhaal van Robin Hood.

Als een echt popopera start het verhaal met een ouverture. Het verhaal en de vertellijn staan centraal op deze plaat. Dat heeft voordelen, maar zeker ook nadelen. In sommige tracks zijn de tekstuele passages erg lang. Dat maakt dat het luisteren naar de tekst een meerwaarde heeft.

Aantrekkelijke melodieën en meezingbare tra-la-la delen zijn ook veelvuldig te beluisteren, zoals in The tale of Robin Hood. De plaat heeft daarmee wel iets van een musical. Man with a double face heeft een prettige structuur als een volwaardige popsong. Een aantal korte tracks, zoals Home from the war klinken wat obligaat en zijn vooral bedoeld om het verhaal verder te helpen. Theatraal is de Burgh in Break the law met veel gebaren vergroot hij de gezongen woorden. De dramatiek en de melodielijnen zullen op een podium beter uitkomen dan op een album.

Chris de Burgh als is als minstreel en verhalenverteller op dreef, maar vergeet daar in te veel tracks sterkere muziek bij te maken. Als popmusical zou dit op het toneel een uitstekende voorstelling geven.