Daniël Lohues heeft flink wal albums op zijn naam staan. Dit is echter pas zijn eerste live album. Dit album is opgenomen in oktober 2018. Onduidelijk is het welke concerten zijn gebruikt voor deze registratie. In tegenstelling tot wat Lohues in de theaters laat zien, is dit een echt bluesconcert.

De veertien liedjes zijn een dwarsdoorsnede van een optreden van Daniël Lohues met zijn band. Afwisselende bluesnummers in het Drents gezongen. Dat maakt de teksten niet altijd even verstaanbaar, maar klinken wel oprecht en snedig. Lohues maakt het niet moeilijk, maar is zeer doeltreffend met zijn woorden. Opvallend is dat de grootste hit die hij met zijn vroegere band Skik had (En fietse) ontbreekt. Hiermee wordt gekozen voor een gedegen opbouw van de plaat zonder deze concessie aan het publiek (of de commercie).

Met Volle maone en Allenig moe’j ’t ok kunnen, staan er wel meezingers. Kwelt ontwikkelt zich in deze uitvoering tot een blueskraker. Ja boeh en ’t Giet zoals ’t giet laten horen hoe de band speelt zonder rem erop. De tekst en uitvoering van Ik haal mij ’n hond op zijn onovertroffen, humor en ernst gaan hand in hand.

Met Bernard Gepken (gitaar), Ferry Lagendijk (toetsen), Reyer Zwart (basgitaar) en Bram Hakkens (drums) heeft Lohues een uitstekende band om zich heen verzameld die de stijl zeer goed aan kan. De broeierigheid van het zuiden van de Verenigde Staten (New orleans, Louisiana) straalt van de muziek af. Vol inspiratie speelt deze band de hele setlist, waarvan slechts een deel op dit album terecht is gekomen.

Een echt concert is nog intenser en leuker dan dit live album. De redactie tipt om naar een concert van Daniël Lohues te gaan en na afloop deze leuke plaat bij de merchandise mee te nemen.

Eindoordeel: 8,0