Bluesgitarist Laurence jones komt een jaar na zijn album The truth met een titelloze opvolger, Laurence Jones Band. Met twaalf nummers is het een album geworden dat blues ademt.

De eerste tonen van het album zetten de luisteraar een beetje op het verkeerde been. Het lijkt of Dandy Warhols’ Bohemian like you geparafraseerd wordt. Gelukkig weet de Laurence Jones Band dit om te buigen en blijkt Everything’s gonna be alright een prima opener van de plaat te zijn. De band speelt een eerlijke rechttoe-rechtaan bluesrock die overtuigend is.

In I’m waiting gaat het tempo en het volume flink omhoog. Een aanstekelijk refrein nodigt uit om mee te zingen. In Mistreaded laat Laurence Jones horen ook de bluesballad machtig te zijn. Een traditioneel aanvoelende blues speelt Jones in Long long lonely ride. De Laurence Jones band is goed op elkaar ingespeeld. De muziek ademt levendig op deze plaat. De stem van Jonesdoet bij vlagen denken aan Gary Moore.

Beautiful place is één van de vele topnummers op dit album. Subtiel in opbouw en kundig uitgevoerd. De cover van Day tripper (The Beatles) had Laurence Jones beter achterwege kunnen laten. Deze cover voegt niets toe aan de uitvoeringen die al bestaat en benadrukt eigenlijk alleen maar hoe goed The Beatles wel niet waren.

De Laurence Jones Band is een heerlijke plaat vol bluesrock zonder echte verrassingen.

Eindoordeel: 8,0