Point Quiet – Walking in the wild

Walking in the wild heet het nieuwe album van Point Quiet. Na vier jaar komen de Nederlanders met een plaat vol breekbare liedjes.

De songs op het album klinken direct en recht in het gezicht. De stem van Pascal Hallibert klinkt zelfverzekerd en kwetsbaar tegelijkertijd. Zijn timbre doet soms denken aan Willie Nelson en Bruce Springsteen (zpals Springsteen klinkt op zijn meer ingetogen en akoestische albums), goed te horen in Lonely nights. Opener Highway in your head begint met een ingetogen tokkelende gitaar en de desolate stem van Hallibert. Het arrangement voert de spanning op en instrumenten vallen stuk voor stuk bij. De trompet op de achtergrond is zacht en smaakvol.

Walking in the wild laat een lekker tokkelende banjo horen, Americana op en top. De samenzang in dit nummer is een welkome afwisseling. Ondanks dat de stem van Hallibert aangenaam klinkt, is het een album lang wel veel van het goede. En eigenlijk geldt dat wel voor meer. De liedjes zijn stuk voor stuk prima en voorzien van goede arrangementen, maar als album te veel gelijksoortig en erg aan de veilige muzikale kant.

Written in our bones en The distance zijn hoogtepunten op deze plaat. Storm and winds sluit het album af en klinkt lichter dan de voorgaande nummers. De trompet komt frivoler (en zonder demper) door de zang heen. De zang klinkt minder zwaarmoedig. Op die wijze sluit het album af met een goed gevoel.

Voor Americana liefhebbers een erg mooi album waarop goede muzikanten goede nummers spelen.

Eindoordeel: 7,5