RECENSIE: Don Airey – One af a kind

Don Airey is een gerenommeerd muzikant. Als toetsenist werkte hij mee aan talloze tijdloze albums. Als soloartiest is hij minder bekend. Zijn nieuwe album One of a kind is pasgeleden uitgekomen.

Met langzaam luider wordende keyboard-intro start opener Respect. Het nummer opent met een harde sound. Herkenbaar is het refrein. Het geluid dat de band van Don Airey produceert lijkt op datgene wat hij onlangs nog in De Boerderij liet horen, een vintage hardrock geluid. Duidelijk is dat er muzikanten op dit album spelen die hun sporen al lang verdiend hebben. Vakmanschap straalt er vanaf. All out of line werd live ook al gespeeld en is al milder dan de opener.

De zang van Carl Sentance snerpt overal dwars doorheen. Als je niet van zijn stemgeluid houdt zal de zang zeker een storende factor zijn op deze plaat. De ballad Everytime I see your face lijkt iets te hoog gegrepen voor hem. Remember to call is een van de hoogtepunten op dit album. Dit instrumentale nummer treft doel met een mooie melodie en de juiste begeleiding. Het vakmanschap komt hier het beste tot zijn recht.

Deze plaat had niet misstaan in de hardrock periode van Gary Moore. Don Airey laveert tussen hardrock, rock en symfonische rock. Het toetsengeluid en de virtuositeit waarmee de toetsen beroerd worden van Don Airey is onovertroffen en een genot om naar te luisteren. De composities zijn wel een tikje te voorspelbaar. Zo hinkt het gevoel dat deze plaat oproept op twee gedachten.

Uitstekend album voor liefhebbers van vintage hardrock. Weinig vernieuwing en sterkere songs hadden niet misstaan.

Eindoordeel: 7,5