Jellephant is de band van de uit Gelderland afkomstige Jelle Haagsma. Skeletons is het nieuwste album van de groep. De muziek laat zich het beste omschrijven als psychedilische garagerock met een hedendaags tintje. Jellephant lijkt haast een kruising tussen de vroege platen van Pink Floyd (See Emily play) en Jacco Gardner.

Met opening TV is de plaat vanaf de eerste seconden echt begonnen. De gitaarrifjes komen gelijk zonder schroom door. De plaat gaat daarna prima door. De liedjes zijn onderscheidend en gevarieerd. Ode to flashing lights bouwt vanuit een slaggitaar op naar een uitgesponnen song. Dromerige gitaareffecten zetten rake melodieën neer. Toetsen vullen gedoseerd aan, zonder overheersend te worden.

De balans in het geluid en de arrangementen van deze band is goed. Opmerkelijk is de lome bas die met de drums een stevige, maar zwevende basis neerzetten voor de songs. Zo bepalen zij het fundament van de plaat waar gitaarklanken over kunnen uitwaaieren. Skeletons theme klinkt open. Zanglijnen ontbreken, maar dat is niet hinderlijk. De muziek is spannend genoeg om de aandacht volledig vast te houden. De negen tracks zijn zonder uitzondering goed en vragen gewoon om live op de podia gespeeld te worden.

Jellephant maakt een uitstekende plaat met goede composities en een herkenbaar geluid. Helaas is het album slechts iets meer dan een half uur lang.

Eindoordeel: 8,5