Met een mysterieus crescendo begint het debuutalbum van Maximé. De betoverende spanning wordt verbroken door gesproken woord. Dit is Nederlands, wow. Molleman is een gedicht op muziek en roept vervreemdende beelden op. Atonale pianoklanken begeleiden. Het lijkt willekeurig

Boulevard en Achterkant van Nederland zijn de absolute topnummers. In Boulevard beschrijft Maximé een dagje aan het strand. De ritmiek en percussieklanken bepalen het verloop van dit nummer. De muziek van Maximé roept associaties op met de muziek van Spinvis. Het arrangement van het titelnummer Achterkant van Nederland is uitgebreid en subtiel. Blazers en strijkers worden ingezet, maar nergens wordt het te veel.

Bovenaan ’t zonlicht is het meest recht-toe-recht-aan nummer op deze plaat. Ingetogen met veel gevoel voor de woorden zingt Maximé de zinnen. Vrij is een ander mooi voorbeeld van de vrije manier van omgaan met muziek en het kracht geven aan de teksten. De muziek klinkt als een hartslag. Indrukwekkend is deze hommage aan zijn overleden jeugdvriend en overleden moeder. De trage opbouw van De droom met repeterende klanken en geïmproviseerd klinkende melodielijnen geven de muziek de lading die het nodig heeft en dan zijn woorden overbodig.

Tien afwisselende tracks op een indrukwekkend debuut. Ademloos luisteren en na afloop dit album nogmaals draaien.

Eindoordeel: 9,0