Trevor Horn – Reimagines the eighties

Trevor Horn geeft grote hits uit de jaren tachtig opnieuw vorm. Dat klinkt aantrekkelijk, maar als album is het als los zand. De opener is gelijk het dieptepunt van het album. Everybody want to rule the world door Robbie Williams. Te pompeus zetten de strijkers accenten op de te lichte zanglijnen van Williams.

Hoogtepunten op dit album staan vroeg op de playlist. David Bowie’s Ashes to ashes (vocalen door Seal), Joe Jackson’s It’s different for girls (vocalen door Marillion’s Steve Hogarth) en Tina Turner’s What’s love got to do with it? (vocalen door ex-Spandau Ballet-zanger Tony Hadley) steken er bovenuit door de uitstekende prestaties van deze drie heren.

Dire Straits’ Brothers in arms door de Simple Minds is verrassend. Springsteen’s Dancing in the dark krijgt een mooie uitvoering, die overigens wel heel erg veel lijkt op de uitvoering van Paradisia (2017). Een vergelijkbare behandeling krijgen Duran Duran’s Girls on film en Grace Jones’ Slave to the rhythm. Hierdoor gaat er wel erg veel pit verloren en dat ligt niet aan de gastvocalisten.

De liedjes afzonderlijk zijn (op de opener na) wel prima om te beluisteren. Het probleem bij dit album zit in de samenhang en in de arrangementen. Juist op die twee punten zou je verwachten dat de meesterproducer uit de jaren tachtig, een krachtig statement zou maken. Helaas gebeurt dat niet. De keuze van de liedjes is divers, maar worden door de voorspelbare arrangementen tot ene soort eenheidsworst gemaakt. Gemiste kansen.

Onsamenhangend en te vaak vergelijkbare orkestrale effecten herhaalt. Een gemiste kans met leuke losse tracks.

Eindoordeel: 5,5