REVIEW: Franz Ferdinand – Always ascending

Bij de opvolger van Right thought, right words, right action is het nodige veranderd. Bandlid Nick McCarthy werd vervangen door Dino Bardot en Julian Corrie. En dat is duidelijk te horen. De sound van Franz Ferdinand is meer elektronisch geworden, maar de scherpe hooks en de aanstekelijke dansbare melodieën en lekker in het gehoor liggende rifjes zijn gebleven.

Het album opent met de inmiddels al bekende single Always ascending. Een misleidend intro wordt gevolgd door een twist en een scherp rifje, waarna het nummer losgaat. De bekende ingrediënten van een Franz Ferdinand-song. Lazy boy pakt gelijk door en is een slimme discostamper in afwijkende maatsoort. Als vanouds grijpt Franz Ferdinand de luisteraar bij zijn lurven om hem de dansvloer op te bewegen. Ook bij dit album doen ze dat.

Tien uitstekende nummers met scherpe teksten waarbij een echt hoogtepunt niet aan te wijzen is. Elk liedje heeft de magische charme meegekregen. Alex Kapranos klinkt weer als de ultieme verleider van de festivalweides. Feel the love go is ook een FF-oorworm. De nieuwe sound van Franz Ferdinand pompt bij vlagen als regelrechte disco en ook de tachtigerjaren zijn niet ver weg. Op deze muziek kun je eenvoudigweg niet stil blijven zitten.

Conclusie: Topgroep, topplaat. Laten we hopen dat het volgende album niet weer vijf jaar op zich laat wachten. De eerste 10 van 2018 gaat naar Franz Ferdinand.

Eindoordeel: 10