Na voorganger Lucky wilde Roos Rebergen voor haar nieuwe, vijfde album een ander geluid. Zomer in Nederland moest ruwer en rauwer klinken. Nog meer rechttoe-rechtaan wilde Roosbeef haar muziek maken.

“Ik had heel veel naar de jongste paar platen van PJ Harvey geluisterd, en daar zat een grilligheid in die me enorm beviel. Ze klinken heel chaotisch. Het rommelt en het rammelt. Maar het was precies de organische sound waar ik naar op zoek was. Tijdens de opnames in Studio Jezus – van Pascal Deweze, die dubbelde als muzikant en producer – hebben we alles zo veel mogelijk live ingespeeld, zodat er weinig ruimte was voor technisch geknoei achteraf. Het moest zo oprecht mogelijk. Smaakvol, en niet afgelikt.”, zo schrijft Roosbeef.

De songs op Zomer In Nederland doen donker en broeierig aan. Onderkoeld, maar toch heel sensueel. Ze zoeken het avontuur op, en de melodieën maken vaak zijsprongetjes op momenten dat je het niet verwacht. De gitaar op opener Ik heb je rug stuwt het nummer voort en lijkt soms uit de bocht te vliegen. Op Mandola lijkt Roosbeef de tekst rechtstreeks in het oor van de luisteraar te ‘zingfluisteren’, breekbaar en intiem. Ook uptempo staat Roosbeef als een huis, zoals op Warschau. De subtiele trombone-solo in Vergeten groenten benadrukt de zwevende melodieën van Roos Rebergen.

Met tien nummers op Zomer in Nederland is Roosbeef geslaagd in haar opzet. De organische sound resulteert in psychedelische gitaarpop. Een album voor vele luisterbeurten.