Niet meer verwacht en nu toch op de draaitafel, een nieuw album van The Raconteurs. De band rondom Jack White en Brendan Benson leek gestopt te zijn, maar komt na Broken boy soldiers (2006) en Consolers of the lonely (2008) nu met de langverwachte derde Help us stranger.

Vol ongeduld gaat het album op de draaitafel. Met Bored and razed zetten The Raconteurs gelijk een raak nummer neer. Een geleidelijke opbouw, maar vervolgens onstuimig rockend, maar tegelijkertijd melodieus en toegankelijk. Rake gitaarrifjes, melodieuze meerstemmigheid en messcherpe liedjes. De rake klappen die Jack White ten tijde van The White Stripes zo vaak uitdeelde zijn weer terug. * spoiler alert * Bij de tweede track slaat de paniek even toe. De plaat slaat over. Na een blik op het draaiende vinyl blijkt dat dit een geproduceerde muzikale grap is. Het hoort erbij, want het nummer gaat gewoon door. Het lukt White weer om je als luisteraar alert en op het puntje van je stoel te krijgen. Bijna titeltrack Help me stranger begint met een a-typisch intro om vervolgens er flink doorheen te knallen.

Somedays (I don’t feel like trying) leunt op een gitaarrif die in de verte doet denken aan She’s so heavy van The Beatles. Tempo- en stemmingswisselingen maken de nummers veelzijdig. What’s yours is mine stuitert op die manier alle kanten op. Enige cover op het album is Donovan’s Hey gyp (dig the slowness). In vergelijking met de uitvoering van Donovan maken The Raconteurs er een meer ongedurig en ongepolijst nummer van. De urgentie spat er vanaf.

Het geniale en obsessieve van Jack White klinkt niet in iedere track even hard door. Dat zal voor veel luisteraars een zucht van verlichting geven. De melodie en het liedje gaan voor de muzikale shock. Toch hoor je hier en daar een echo van de muzikale shock die Jack White’s laatste soloalbum Boarding house reach voor velen was, bijvoorbeeld in Sunday driver en Don’t bother me. Beatleske harmonieën en samenzang maken de muziek toegankelijker. Het tegenwicht dat Brendan Benson in het schrijfproces biedt, zet Jack White aan tot meer evenwichtige muziek, zonder dat de scherpte verloren gaat.

Het lukt ze weer. The Raconteurs zijn terug. Help us stranger is een melodieuze rockplaat die weet te verrassen en te bekoren.

Eindoordeel: 9,0