Tim Knol gooit het op zijn nieuwe album over een andere boeg. Hij blijft een echte singersongwriter, maar past zijn stijl met groot gemak aan. De stijl die hij voor Happy hour adopteert is Bluegrass. Tim Knol brengt de sfeer van de oude rootsmuziek tot uiting in twaalf liedjes. Vroege country en volksmuziek mengden zich in de jaren vijftig van de vorige eeuw tot deze muziek.

De banjo neemt logischerwijze een belangrijke plaats in op dit album. Bart van Strien eist de hoofdrol op in de sound van de Blue Grass Boogiemen. Tim Knol voelt zich hoorbaar thuis. Met gejaagde uptempo songs zoals Crying shame, Watching pain go away en Pain in my heart treft hij het doel. Dit klinkt als authentieke Bluegrass. Afgewisseld met stemmigere nummers Happy hour, Far from me now en The deep dark woods maakt het album een uitgebalanceerde indruk. De viool brengt in songs zoals Lies and alibis en Let it shine een sfeervolle aanvulling.

Je waant je iets langer dan een half uur terug in de tijd. De Verenigde Staten van Lucky Luke en de oude westerns herleven. Tim Knol zingt met een overslaande country-stem de liedjes. Het geheel klinkt erg natuurlijk. Altijd gedacht dat Knol’s geboorteplaats Hoorn in de provincie Noord-Holland lag, blijkt op gehoor toch altijd in het zuid-oosten van de VS gelegen te hebben. 😉

Uitstekende folkmuziek uitgevoerd door muzikanten die deze Bluegrass-stijl in hun vingers hebben zitten.

Eindoordeel: 9,0