Onverwacht werd het nieuwe album van supergroep Transatlantic aangekondigd. Het omvangrijke nieuwe werk The absolute universe is in verschillende uitvoeringen verkrijgbaar.

Mike Portnoy (Dream Theatre), Pete Trewavas (Marillion), Neil Morse (Spocks Beard) en Roine Stolt (Flower Kings) brengen weer de bekende lange epische symfonische rock ten gehore. In veel nummers komen bekende signatuur fragmenten voor die veel lijken op eerder werk. Dat is jammer. De scherpte en originaliteit die de band had met voorganger Kaleidoscope (2014) is op dit album veel minder aanwezig.

Met de vele versies lijkt de band wel een gesneuvelde scene uit de humoristische film Spinal Tap na te spelen. De twee versies die uitgebracht zijn verschillen daadwerkelijk van elkaar. Zowel de namen van de tracks verschillen, maar ook de muzikale samenstelling is op beide versies anders. The absolute universe: Forevermore (extended version) is de langste uitvoering. Op dit dubbel album staan de meeste tracks en de tijdsduur is in totaal ruim negentig minuten. De kortere uitvoering (nog altijd vijfenzestig minuten) heeft de naam: The absolute universe: The breath of live (abridged version). Transatlantic heeft niet gekozen om sommige tracks weg te laten, maar om de samenstelling van de nummers te veranderen. Voor de absolute liefhebber bestaat er overigens (natuurlijk) ook The absolute univers: The ultimum edition met daarin alle versies in een mooie boxset.

Hoogtepunten zijn er op dit album ruim voldoende te beleven. Vanaf de opener Overture tot de laatste track Love made a way is te horen dat de muzikanten elkaar aanvullen en ieder op hun instrument virtuoos zijn. Rainbow sky valt tussen de tracks op door zijn frissere puntigheid en het verfijnde ritmische spel. Waar de losse nummers precies ophouden is soms moeilijk te bepalen, omdat de tracks in elkaar overlopen. Hierdoor ontstaat er één lange track, zoals de band eerder met het album Whirlwind uitbracht. Looking for the light laat horen dat de samenzang bij Transatlantic beter klinkt dat de losse stemmen. Zo vullen de vier veteranen elkaar uitstekend aan.

‘More never is enough‘ is de titel van een live album van Transatlantic. Bij dit album had de band toch beter kunnen denken aan de kreet ‘Less is more‘. Om alle lagen in het album te horen zijn meerdere luisterbeurten nodig. Transatlantic levert werk af dat zeker zal groeien na meerdere luisterbeurten.

Eindoordeel: 8,0