Dawn Brothers, DeWolff, Tim Knol, Merel Sophie en een paar obscuurdere Nederlandse Swampers bundelen hun krachten in één band: Next Of Kin. Zes nieuwe tracks en vier live opnames staan op dit album.

Met She turns my radio on begint het album met een sterk nummer. Niet alleen het refrein is meezingbaar, ook de tussendelen zitten sterk in elkaar. De gitaarlicks op Devil woman zijn onweerstaanbaar. De hand van pablo van der Poel (DeWolff) is duidelijk hoorbaar. Dit nummer zou naadloos in een live-set van DeWolff passen, net als Kill me now. In All in time is een herkenbare compositie van Tim Knol. De verschillende tekstschrijvers zijn herkenbaar, maar vormen samen toch een logisch geheel.

De arrangementen zitten vol details en de muziek is een aaneenschakeling van inkleuringen. De violen en blazers maken het groepsgeluid zeer gevarieerd. De muzikanten weten echter de juiste dosis te geven, zodat het niet ontaard in een te zwaar en massale klank. De ruimte die de muzikanten elkaar geven tonen het onderlinge respect en de schitterende aanvulling die ze op elkaar zijn.

De live tracks voelen aan als bonustracks. Vampire, Darling, Kill me tomorrow en Stayin’ out late zijn gloedvol uitgevoerd. De nodige soloruimte wordt ingenomen, waardoor de tracks live meer worden dan slechts een nauwgezette uitvoering van de studio versie. Live tonen de musici nog meer wat ze kunnen dan op de gewone uitvoeringen van de nummers. Interessant is dat Kill me tomorrow zowel in studio- als live-voering op het album staat. Hierdoor kun je direct vergelijken en horen hoe de nummers live transformeren in een energiek geheel, waar speelplezier en vakmanschap de boventoon voeren.

Krachten bundelen en de meerwaarde op plaat weten vast te leggen is niet iedereen gegeven, maar het lukt Next of Kin met een ogenschijnlijk vanzelfsprekend gemak. Hulde.

Eindoordeel: 9,0