RECENSIE: Gregory Ackerman – and friends
De in Los Angeles woonachtige Gregory Ackerman mag gerust bestempeld worden als een selfmade man. De songs op het debuutalbum And Friends werden door hem zelf geschreven en gearrangeerd. Relaxed klinkt Gregory Ackerman als hij in de opening van zijn album And friends zingt over Ten little indians. Het verleidelijke “Nana-naanana duduudu” verhult dat er steeds minder indianen zijn.
Het is goed te horen dat Ackerman zijn debuut opnam in de 64Sound Studios in Highland Park, Los Angeles. in deze studio wordt louter gebruik gemaakt wordt van vintage apparatuur en dat hoor je terug in het warme geluid. Gregory tokkelt zich lekker door de nummers heen. Een steelgitaal, fluiten, piano, passende drums en een plukkende bas geven een huiselijke sound aan het album. Doordat de feel zo relaxed is krijg je het gevoel dat het album live is ingespeeld. Toch gaat dit album dieper dan dat.
Gregory creëert een sfeer waarin hij zichzelf blijft. Hij conformeert zich niet aan de wetten van de social media en probeert inhoudelijk dieper te gaan. Hij geeft zich op dit album bloot. Prettig is het ontsporen op het einde van Careening. De slepende blues van Loaded gun is ook een welkome afwisseling in stijl. In Outro lijkt Ackerman even uit te lopen als een sprinter na de race. Nog even ontspannen de laatste noten voor de vrienden weer vertrekken. Het verleidelijke “dududududum” nodigt uit tot meezingen tot in het oneindige.
Gregory Ackerman debuteert met een warme plaat, die niet thuishoort in een wereld met computers en schermen om je achter te verbergen.
Eindoordeel: 8,0