Blaudzun heeft met Up het derde en laatste deel van zijn Jupiter-drieluik afgeleverd. Een indrukwekkend werktempo.

Met Hey now begint Blaudzun optimistischer en positiever dan we gewend zijn. Ook in Circles heeft Blaudzun zijn persoonlijke uptempo rock-stijl gevonden. Repetitief dendert de begeleiding door. De muziek wekt een trance op, waarbij stilzitten en luisteren niet meer logisch is. op deze muziek moet gedanst worden. De dynamiek benut Blaudzun om contrasten te schetsen. Die afwisseling houdt de songs spannend.

Vocaal levert Blaudzun een grote prestatie. Gedreven zingt hij zich door de octaven heen. In Island doet zijn zang in het intro vaag denken aan Chris Martin en ook de song lijkt een verwijzing naar Coldplay. De piano begeleiding speelt daar samen met de klanken van het ‘oe-oe-hoe’ een grote rol in. Ghost knalt zonder introductie gelijk je huiskamer in. De energie spat er vanaf.

Bij Breathe zorgt Blaudzun even voor een adempauze. Ondanks de drums lijkt dit nummer stil te staan. Ook in Every step houdt Blaudzun vast aan de gevoelige noten. Stemmig begeleiden strijkers de ijl gezongen teksten. Easycome on en Sun will catch gaan weer lekker uptempo door. Easycome on klinkt meer elektronisch dan de andere tracks op dit album, maar valt niet uit de toon. Jupiter III sluit het album af. Instrumentaal, ijl, minimalistisch, repetitief, elektronische melodie met wat vervormde stemeffecten.

Blaudzun weet elf boeiende tracks tot een prachtig album te maken. Telkens is het een teleurstelling dat een nummer al is afgelopen. Dan nog maar eens het album van vooraf aan draaien of beter… het hele Jupiter-drieluik.

Eindoordeel: 10,0