Topplaat van Nordmann geeft rock een nieuwe dimensie

Het persbericht had het niet beter en treffender kunnen omschrijven: “Door een grondige voorbereiding en de wil om een echte ‘bandplaat’ te maken, werd The boiling ground meteen Nordmanns strakste, meest diverse én samenhangende release. De invloeden komen uit broeierige jazz, eigenzinnige rock-‘n-roll, expressionistische grooves en nachtelijk minimalisme, en worden nu nog geslaagder en verleidelijker samengebracht.”

Nordmann levert een topplaat af. Hypnotiserend zoals het Nederlandse My baby kan zijn. De uptempo repetitieve begeleiding bij Silver black heeft zo’n hypnotiserende werking. De melodie lijkt los te staan van de begeleiding en trekt zich met een dromerig rustig tempo niets aan van de gejaagde patronen. Dat geeft een luisterervaring die je zou kunnen kennen van Steve Reich of Louis Andriessen, maar dat komt nu van een rockband.

Het is niet eenvoudig om een instrumentale plaat te maken die de gehele speelduur blijft boeien. Toch beluister je deze plaat van het begin tot het einde zonder het besef te hebben dat je al zo lang aan het luisteren bent. Misschien zou de muziek nog iets kunnen winnen bij een volgend album door iets meer afwisseling in het gebruikte instrumentarium of wisselingen in de rolverdeling tussen de uitstekende muzikanten.

Verrassende vernieuwende topplaat van Nordmann. Dit belooft een mooie winter te worden in het clubcircuit: ga deze band zien!

Eindoordeel: 9,0