The harmony codex is het zevende album van Steven Wilson en volgt The future bites (2021) op, waarbij hij tussendoor de reünie plaat Closure / Continuation met zijn band Porcupine Tree uitbracht.

Met de titelkeuze verwijst Steven Wilson naar de codex. Een term uit de Late Oudheid en Middeleeuwen waarmee een samengebonden bundel van losse vellen perkament (meestal aan beide kanten beschreven met tekst, symbolen of illustraties), aangeduid werd. The harmony codex is een verzameling van tien songs en borduurt voort op de elektronica van The future bites (2021), de verhalen van The raven that refused to sing (2013) en het de paranoïde sound van Insurgentes (2008). Het levert een geïnspireerd album op dat zich laag na laag ontvouwt. De geluidskwaliteit en mix van het gehele album is van zeer hoge kwaliteit.

Met Inclination start het album met een trippy nummer. De percussie is de basis waaroverheen andere veelal elektronische elementen schijnbaar willekeurig samen een intrigerende compositie vormen. What life brings is een nummer dat meer bij de basis blijft met een ouderwets klinkende gitaar. De elektronica bepaalt vervolgens de nerveuze begeleiding Economies of scale, waaroverheen de stem en akoestische gitaar van Wilson zalvend en rustgevend klinken. De tegenstelling in geluiden maakt deze korte track spannend. De ruim tien minuten durende trip van Impossible tightrope mengt alle mogelijke elementen op een onwaarschijnlijke manier bij elkaar. Van stemmige violenklanken tot ritmische elektronica en tokkelende gitaren, de stemming en muziek gaat alle kanten op en blijft verrassen en boeien.

Titeltrack The harmony codex heeft met de spreekstem en eenvoudige harmonische elektronische begeleiding te weinig boeiende elementen om de bijna tien minuten te blijven boeien. Gelukkig zijn de kortere songs Time is running out (met een uitstekende gitaarsolo) en Actual brutal facts wel raak. De lange afsluiter Staircase is een gedreven song en geschoeid op de bekende leest van Steven Wilson’s Prog Rock idioom.

Steven Wilson maakt een boeiende plaat. The harmony codex intrigeert en balanceert op het randje van complexiteit en onsamenhangendheid.