Het derde solo album van Andy Taylor (Duran Duran, Power Station) heet Man’s a wolf to man. Het heeft lang geduurd voordat de opvolger van Thunder (1987) en Dangerous (1990) uitgebracht is.

Titeltrack Man’s a wolf to man opent het album. Een aanstekelijke bombastische rocker met een in het oor blijven hangende melodie. De zanglijnen neigen over het gehele album snel tot meezingen en in het hoofd blijven hangende melodieën. De sound van Duran Duran en Power Station klinken een klein beetje door in de muziek. De instrumentatie van Influential blondes lijkt weggekaapt van het akoestische gitaarintro van Pink Floyds Wish you were here, gecombineerd met een helder electrisch gitaar geluid en de niet onprettige, maar wat oppervlakkige zang van Taylor.

Op Did it for you springt de mondharmonica eruit. De solo aan het einde rekt het nummer op en geeft het een blues-sfeer mee. De Australische zangeres Tina Arena zingt mee op Try to get even. Een melancholieke song met een country-feel. Moderner klinkt Reachin’ out for you. De elektronische beat en gebruikte synthesizers laten een sound horen die dichtbij Duran Duran zit. Power Station klinkt vervolgens het meest door in recht-toe-recht-aan rocker Getting it home. This will be ours is een opgewekte song en een regelrechte oorwurm. Gary Stinger (Reef) zingt mee op het stampende Gotta give.

Het album sluit na een krappe veertig minuten af met Man’s a wolf to man (reprise). De neiging is groot om de play-knop nogmaals in te drukken.