Het nieuwe album van Nielson heet Niels. De titel legt als het ware de verbinding tussen het laatste album van Nielson (Diamant, 2018) en het onder zijn eigen naam, Niels Littooij, uitgebrachte Grijs (2021).

Nielson zet op Niels de lijn voort die hij met Diamant ingeslagen is. Aanstekelijke Electro-pop met een singer-songwriters inslag. Sinds Diamant is er veel gebeurt, zowel wereldwijd als in het persoonlijke leven van Niels. Dat hoor je terug in de rake persoonlijke teksten. Twaalf liedjes lang weet Nielson te boeien, zowel voor luisteraars die zich verdiepen in teksten als voor luisteraars die de muziek willen luisteren en beleven. Uitschieters op dit album zijn afhankelijk van de stemming waarin je het album opzet, want ieder liedje is een uitschieter op zich.

Vanaf Onderweg tot en met Soms laat Nielson op dit album horen dat hij goede songs kan schrijven die voor de luisteraar toegankelijk klinken, maar bij nadere beluistering meerdere lagen heeft. De tekstuele verwijzing naar Doe Maar’s 32 jaar (sinds 1 dag of 2) is subtiel en werk verdiepend op de tekst. Nielson zingt: “Ben ik dan zo raar, 32 jaar. Voor m’n gevoel heb ik nog niet voor elkaar.“. Nielson neemt de luisteraar mee in zijn twijfels, gevoelens en verlangens.

Drie duetten geven afwisseling in de inkleuring door de zang. Nieuw voor mij (Sarita Lorena), Draaien (Maxine) en Verder waar we gebleven zijn (Sigourney K) passen goed op het album. De zanglijnen van de goed bij elkaar passende stemmen, kronkelen om elkaar heen. Blus me is een kleiner lied, waarbij de begeleiding beperkt is en de akoestische gitaar en achtergrond zang voor een intieme sfeer zorgen. De trompetsolo is daar een heerlijke relaxte toevoeging op. Die relaxte sfeer zit (door de traag aanvoelende basdrum) ook in Bliksem.

Afsluiter Soms lijkt in de eerste minuut op een overpeinzing en bouwt uit tot een gevoelig slotakkoord. ‘Je liet mij nooit alleen. Ik vind jou overal om me heen. En ooh, wat maak je een hoop niet meer mee, maar je leeft voor altijd in mijn systeem.‘. De tekst zal voor veel mensen die iemand verloren hebben steun geven. Zo maakt Nielson zijn persoonlijke verdriet breder en voor iedereen (pijnlijk) herkenbaar. De stilte die na Soms volgt zet de luisteraar aan het denken…

Kortom: Nielson heeft weer een uitstekend album afgeleverd.