‘Wat zou er met je gebeurd zijn als je op cruciale momenten in je leven een andere kant was opgegaan en in de gevangenis beland?’, die vraag stellen de songschrijvers Rocco Ostermann en Wout Kemkens. Als “embedded musicians” speurden zij gevangenissen af naar bijzondere verhalen en muzikanten. Samen met en geïnspireerd door de inmates schrijven Rocco en Wout een album verhaalt over de bajesbewoners en hun levens. Dat album heet De Niemanders.

Ruw, onstuimig en bonkig begint het instrumentale Skycrasher het album. De onrust klinkt door in Van nieuws naar iets. De ongepolijste sound past goed bij de bezongen onderwerpen. Een scherpe rand aan de openharige teksten en muziek. Foute shit dramt met veel ADHD door. De riffjes vliegen alle kanten op, maar blijven wel hangen, zoals die van de Lijnen staan open.

Stemvervorming in De mier geeft afwisseling. I won’t break en Wakkermakker zijn van de inmiddels herkenbare onstuimigheid. Een hoogtepunt op het album is De ballade van het zwarte schaap. De openheid van de tekst komt hard binnen. Walk a mile komt als welkome afwisseling. Dit nummer heeft een los pingelende piano als begeleiding bij een de croonende zang. Met het instrumentale Soft landing sluit het album af.

Hoekige ruwe muziek geeft een beeld van de gevangenis en zijn inwoners. Uniek en knap gedaan.

Eindoordeel: 9,0