De Arnhemse Remco Jacobs bracht deze week zijn eerste album uit onder de naam ‘Kinsmit’. Remco bracht al eerder twee albums onder zijn eigen naam uit Remco Jacobs (2014) en Upon The Wind (2016). Echter vroeg een nieuw geluid om een fris begin. Remco Jacobs brengt dat nieuwe geluid onder een nieuwe naam: Kinsmit.

De warme stem van Remco Jacobs past erg mooi bij de openingsnummers op dit album. Angel song en Soul song zijn gevoelige ‘openhaard’ luisterliedjes. Een weemoedige melodie klinkt met de begeleiding van een tokkelende gitaar. “Same old shit everywhere“, zingt Jacobs in SAMO, terwijl hij daar met meerstemmige zang werkt en de basis gelijk blijft, maar de instrumentatie breder wordt. De ritmiek en fragmentatie die Jacobs in New Atlantis laat horen is een welkome afwisseling. De weemoedigheid van de eerste twee nummers bepalen veel tracks op het album. Daarmee blijft het album meer eenvormig dan de verwachting is.

De uitsmijter is Demon song. Het persbericht spreekt van de ‘kers op de taart’ en een ‘duizelingwekkende eindeloos stijgende spiraal’. Nee, Demon Song is een echte singer-songwriter song die weet te intrigeren en waar het repeterende getokkel in tempo langzaam iets opgevoerd wordt. Na het muzikale hoogtepunt rond de 5 minuten bouwt Kinsmit het nummer weer tot fluisterniveau af. Dat geeft een mooie afgeronde dramatische spanningsboog over het gehele nummer.

Het geluid van Kinsmit is iets uitgebreider dan de ‘man-met-gitaar’, maar niet veel. Binnen dit genre weet Kinsmit echter wel te overtuigen. Kinsmit brengt negen nummers met een mooie samenhang en goede uitvoering.

Eindoordeel: 8,0