Net als op McCartney en McCartney II speelt Paul McCartney op zijn nieuwe album alle instrumenten zelf. McCartney III is het derde deel van een triologie. Het album heeft zijn oorsprong in de lockdown. McCartney heeft de periode gebruikt om met bestaande ideeën in zijn eentje de thuisstudio in te duiken.

McCartney III is geen degelijke rockplaat zoals we die de laatste decennia van McCartney kennen. McCartney III klinkt los uit de pols, vrij. Opener Long tailed winter bird is een instrumentaal nummer waarbij McCartney een gitaarlick herhaald en aan een eenmansjamsessie begint. Find my way is daarentegen een song die in het arrangement alle kanten op gaat en een glimlach op ieders gelaat zal toveren. Pretty boys en The kiss of Venus zijn een prettige kleine typische akoestische McCartney-song.

Ronduit zompig en stomend klinkt Slidin’, waarbij de gedachte onwillekeurig even gaan naar Helter Skelter. Op Lavatory Lil laat de voormalige Beatle horen dat hij het rocken nog steeds niet verleerd is. Het imposante Deep deep feeling wisselt van stemmingen en kent verschillende delen zoals McCartney dat eerder liet horen op Band on the run. Deep down lijkt minder inventief, tot de elektronische tussenstukjes en stembewerkingen zich laten horen. In het afsluitende Winter bird / When winter comes gebruikt McCartney de gitaarlick van het openingsnummer om af te sluiten met een akoestische song.

Een afwisselende McCartney toont met een knik naar zijn eigen rijke verleden wat hij op deze leeftijd nog steeds kan.

Eindoordeel: 9,0