De eenzaamheid en de verlatenheid van de prairy spatten uit de boxen in de opening van The cowboy. Tom Trapp brengt het verhaal van The cowboy in twee actes. Een ambitieuze en gewaagde release, want optredens om deze muziek te promoten, ontbreken nog (de fysieke release laat dan ook nog even op zich wachten). In de tijd dat het album steeds minder aandacht lijkt te krijgen is het uitbrengen van een thematisch dubbelalbum bewonderingswaardig.

De eerste acte opent met Requiem (oftewel met een dodenmis). Verstilling in de muziek en zang, geven een kaal indrukwekkend geluid. Nora Fischer (the wife) en Yori Swart (the girlfriend) zijn de vocalisten. Mark Haanstra (bas), Joost Kroon (drums) en Tom Trapp (de rest) spelen de hoofdrollen in dit abstracte verhaal over de cowboy en zijn twee vrouwen. Het verhaal gaat de eerste galop in met Slow burn. Het ritmische spel tussen drum, bas en gitaar zit slim in elkaar en jaagt lekker voort. Een directe tegenstelling is het gedragen en a-capella gezonden Lullaby. Lekker ongepolijste bluesrock beheerst het vijftal ook, zo laten ze in Barren girl en in Big boys horen. De opbouw van de eerste actie is gevarieerd. Slotstuk Dead meat sluit het eerste deel af met een harmonische jubelende samenzang.

De tweede acte opent grimmig met het weerbarstige Skin yourself. De stemmen van Nora Fischer en Yori Swart geven kleur aan de nummers en bepalen de stemming in Luna. Tom Trapp laat horen dat hij arrangeren in zijn vingers heeft, want de juiste instrumentatie zorgt telkens voor de sfeer die nodig is. In de tweede acte komen de stemmingen van de eerste acte terug in een vergelijkbare cadans. In het broeierige I want both buitelen de stemmen van Swart en Fischer over elkaar heen. Waist deep in water vertolkt de onrust van het door snelstromend water waden. De wanhoop van het niet in de hand hebben van de elementen klinkt hierin door.

Reap what you saw, een koorzang met minimale tekst, sluit de bluesrockopera af. Tijdens het luisteren dringt zich de vraag op of de tekst een bewust saluut is naar de herhaalde slotregels van Lou Reeds Perfect day? Deze subtiele verwijzing geeft een extra laag aan het nummer.

Dit geslaagde dubbelalbum met interessante muziek zal niet snel gaan vervelen. Nu wachten op de fysieke release.

Eindoordeel: 9,5